De stereocompositie/installatie The Call (duur 15 minuten) speelt muzikaal met twee geluiden van het milieu: verkeer en golven. Dit is een verwijzing naar een mogelijke toekomstige milieuramp in Nederland.

De opwarming van de aarde door onder andere kooldioxide en andere broeikasgassen, zoals bijvoorbeeld uitlaatgassen van auto’s, veroorzaakt het smelten van de ijskap wat er wederom voor zorgt dat de zeespiegel circa drie centimeter per tien jaar zal stijgen. De provincie Noord-Holland ligt helemaal onder de zeespiegel en bovendien is Nederland een van de landen met de hoogste verkeersdichtheid van Europa.

Twee sprekers, in The Call gesymboliseerd door twee luidsprekers, roepen elkaar toe met de bovengenoemde milieugeluiden. In een generatief proces worden de geluiden van de golven langzamerhand omgevormd tot verkeerslawaai en andersom. De golven “slaan het verkeer neer”, of het verkeerslawaai wordt zo sterk dat het natuurlijke klanken zoals de geluiden van de zee wegdrukt. Deze modulatie en demodulatie vindt plaats met twee klankmengsels; zowel de golven als het verkeer behoren akoestisch tot deze familie van ruisklanken.

De audioboodschap zal de luisteraar op een moderne wijze via de media bereiken, vandaar internet en/of de radiozender.

1. Compositie
The Call bestaat uit de volgende klankmaterialen:
a. 43 verschillende verkeersgeluiden, opgenomen bij een drukke rotonde. Hierdoor ontstond een voortdurende klankvlakte, die ook “ruimtelijke” variaties garandeert. De basfrequenties werden weg gefilterd om zo een bepaald frequentiespectrum (middenbereik) te definiëren.
b. Opnames van geluiden van golven.
c. Synthetische zendgeluiden, die uit zeer hoge ritmische passages, een liggende, middelhoge vibrerende klank en een liggende basklank bestaan.

2. Proces:
De 43 verkeersgeluiden en de geluiden van de golven werden op tijdsduur geordend. De compositie The Call bestaat uit vier delen:
proces a, middendeel, proces b en het slotdeel.
Tijdens proces a. worden de verkeersgeluiden in tijdsduur korter en de geluiden van de golven langer. In eerste instantie omlijsten de golven het verkeer. Daarna wordt het verkeerslawaai langzamerhand weggedrukt en is aan het einde niet meer hoorbaar. Het verkeerslawaai verdrinkt als het ware in de golven. Dan volgt het middendeel van de compositie waarin verkeers- en golfachtige geluiden verwerkt zijn. Hier vindt geen proces plaats
Proces b. Is het spiegelbeeld van proces a.: de golven worden door het verkeerslawaai overreden.
Tijdens het slotdeel worden de verkeers- en golfgeluiden met elkaar verbonden (morphing).
De klanken binnen de twee processen langzaam maar zeker. Een symbool voor de langzame verwarming van de aarde.

Een ander compositorisch aspect ligt in de vorm en daarmee in de duur van de envelop of omhullingscurve van de klanken; dat wil zeggen onder andere de verschillende tijden van de attack– en decayfasen van de geluidssterkte van het signaal. Deze fasen worden gedeeltelijk door het klankmateriaal zelf bepaald (de golven laat je uitrazen), op andere momenten wordt hierin ingegrepen waardoor de spanningsboog van The Call verhoogd wordt.
Het einde van een klank wordt vaak met nagalm voorzien; een ander accent van de compositie.
Aan het einde proces a. en b. is nog maar een luidspreker hoorbaar, omdat tegelijkertijd ook een stereopanning plaatsvindt; dat wil zeggen, bijvoorbeeld rechts klinken de golven, dan links en dan weer andersom. Op die manier blijft alleen een klank over; de dominerende klank die de ander overheerst.
De Basso Continuo van de zendgeluiden verbindt de verkeers- en golfgeluiden compositorisch met elkaar. De synthetische zendgeluiden benadrukken de idee, dat de luisteraar door middel van de media geïnformeerd wordt over de milieuramp die plaatsvindt.

Het midden- en slotdeel van The Call vormt een Vervreemdingseffect; de strijd tussen water en verkeer wordt losgelaten. Er zijn geen doelgerichte, akoestische interacties. Bovendien hoor je misthoorns, sirenes en toeterende auto’s. Dit zijn allemaal alarmsignalen die je ergens op attenderen.

3. Afsluiting
The Call is niet alleen een compositie/installatie, maar ook een akoestisch manifest dat een toekomstig probleem signaleert.

Stichting LYR: “Voor Michael Fahres (componist) was de gehele Noordzeekanaalregio inspirator van zijn werk. De compositie versmelt de gevangen geluiden en impressies van de kunstenaar over het gebied tot een statig impressief muziekstuk. De toon van de toekomst wordt verbeeld.”