CROSSROADS/PATH

2011 (20′50″)
Voor altviool en zand
Altviool: Heleen Hulst

Melodieën zijn gebouwd op zand. In deze bijna spreekwoordelijke zin bewegen zandduinen in de Sahara. Miljoenen zandkorrels, aangeduwd, stoten op en schuren veelvoudig tegen elkaar, drukken vooruit. De duin weerklinkt, ze zingt haar melodieën – een voortdurende stroom van kleine toonhoogteveranderingen en onregelmatige ritmes. Oppervlakkig gehoord lijken ze willekeurig te zijn, maar het is het resultaat van energie, geproduceerd door de wrijving van ontelbare zandkorrels. De zandbanken heffen hun lied aan, soms dreigend, soms verdrietig, alsof hun wijs te lang bedolven onder zand en pas nu tot leven gewekt.

Crossroads/Path fluistert. Het zand vloeit weg tussen de vingers. Grof, middel en fijn zand dwarrelt, klikt en tuimelt over spiegels, metaal, karton en papier en brengt iets ten gehore.
Maar paden moeten eerst worden platgetreden. In een eerste, onbekend, ongerept muzikaal landschap verkent de luisteraar zijn eigen pad. Hij is een padvinder, de perceptie is zijn kompas, die hem de weg baant. Het pad leidt en begeleidt.

Voorzichtig graven zich de ijzeren hoepels van het wagenwiel malend door het zand en laten sporen op het pad achter. Het zijn herinneringen, archaïsche melodieën die de reiziger begeleiden.

Crossroads/Path strooit geen zand in de oren, het is geschreven in het zand en gaat zijns weegs.