CROSSROADS/STREET

2010 (21’39”)
Voor dwarsfluit, shakuhashi en rollende ballen
Dwarsfluit En Shakuhashi: Harrie Starreveld

Ballen rollen, ze staan niet stil, een onstuitbaar verder.
De bal heeft noch zijden noch hoeken; hij volgt zijn eigen weg; de kringloop, het doel is ongewis. Men kan zijn draaiende beweging niet bepalen. De bal heeft iets engs, hij zou ons kunnen meesleuren; meenemen naar een onbekende plaats waar we ons verloren voelen. De angst voor het toevallige, dat opeens iets zou kunnen gebeuren, laat ons aarzelen waar voert ons de baan van de bal naartoe? Welke richting slaat hij in?

Er zijn mensen op straat, haasten, verblijven, wirwar, botsen, maalstroom, beweeglijk, gezwind en opgewonden, dan weer afwachtend, in constante beweging. Mensen van verschillende rassen, culturen in de straten van de stad, door elkaar, soms in de pas, tegen elkaar, met elkaar. Mensen massa’s versperren de doorgang op straat of laten nissen achter die uitnodigen.

We horen de mensen op straat, op het plein met de reusachtige kogelbaan, die de schellen laat klinken, of op de kermis de carrousel, die op kogellagers draait. We horen de op elkaar botsende kogels op de speeltafel, het donkere gebulder van de houten kogel op de glasplaat, het  smijdige glijden van zijn massa en oppervlakte.

De melodie, verschillend, exotisch, meditatief, verwarrend, dan weer talmend en afwachtend, geeft doelgericht de richting aan. Ze kan zich vertakken of onverwacht even ophouden. Toch beweegt ze zich in een rechte lijn, onvermoeibaar op weg naar de horizon toe, …naar de muziek.

Tijdens de reis hebben de deelnemers aan de dag tekeningen gemaakt op basis van 2 kunstwerken van Theo van Doesburg.